Om een goede zorgverlener te zijn, moet je je in een ander kunnen verplaatsen. Onze visie hebben we daarom vanuit het perspectief van die ander verwoord. De zorg en ondersteuningsbehoefte die daaruit naar voren komt geeft richting aan ons denken en doen. Zo vormt onze visie het uitgangspunt voor ons gedrag én onze communicatie.
‘Wij hebben mogelijkheden én beperkingen. Ieder van ons. Of we nou sterk zijn of slim. Man of vrouw. Jong of oud. Christen, moslim of hindoe. Of we nou hulp nodig hebben, of het helemaal zelf kunnen.
Wij hebben mogelijkheden. Ieder van ons. En net als alle andere mensen hebben we het recht om die mogelijkheden te ontwikkelen en te gebruiken. Om mee te doen in de maatschappij. Om onze grenzen op te zoeken en fouten te maken. Om dingen uit te proberen en risico te nemen. Want leven is groeien. En wij hebben recht op een eigen leven. Mét of zonder hulp. Het liefst zonder, maar als het niet anders kan, dan mét.
Wij hebben aandacht nodig. Ieder van ons. Aandacht van mensen die van ons houden. Die ons helpen als het nodig is. En ons loslaten als dat kan. Mensen met een hart, die weten wat ze doen. En op wie we kunnen vertrouwen. Die met ons genieten als we weer een stapje hebben gezet. En die dicht bij ons staan op momenten dat we dat nodig hebben.’
