'Ik werkte jarenlang in de bouw, maar ik miste iets,' begint Marleen de Vries haar verhaal. Toen haar contract niet werd verlengd, werd ze geconfronteerd met een vraag die velen van ons kennen: Is dit wat ik écht wil met mijn leven? 'Ik werkte wel met mensen, maar het ging nooit diep genoeg. Ik kon niet echt een verschil maken voor anderen. Dat gevoel van gemis wakkerde een oude droom aan: werken in de zorg.' Marleen doet samen met Fedor van Woerkom, bewoner en medewerker bij Philadelphia, haar verhaal.
'Als klein meisje wilde ik al in de zorg werken, maar ik volgde toch de weg van mijn vader, die in de bouw zat.' Toen ze zonder werk kwam te zitten, zag Marleen dit als een kans om haar leven een nieuwe richting te geven. 'Voor het eerst in mijn leven zat ik in de WW. Dat was hét moment om het roer om te gooien en de zorg te ontdekken.'
Een gastles die alles veranderde
Tijdens een oriënterend traject kwam Marleen in aanraking met Philadelphia. Een gastles waarbij Fedor, bewoner en medewerker bij Philadelphia, ook aanwezig was raakte haar diep. 'Fedor liet ons vijf belangrijke dingen in ons leven opschrijven. Daarna moesten we de blaadjes doorgeven en mocht een ander drie van die dingen wegstrepen voordat we het blaadje terugkregen.' Fedor voegt eraan toe: 'Ik zei tegen iedereen: besef dat wat doorgestreept is, nooit meer in je leven komt. Dat raakt mensen, omdat je dan pas beseft dat anderen soms beslissingen voor bewoners maken en bepalen dat iets voor een bewoner niet belangrijk is. Maar wij zijn ook mensen en wij hebben ook behoeftes.'
Marleen kreeg kippenvel van zijn woorden. 'Het was zo confronterend om te voelen hoe het is als je zeggenschap over je eigen leven wordt ontnomen. Op dat moment wist ik: hier wil ik iets mee doen.' Dit werd een keerpunt voor Marleen; ze besloot haar toekomst in de zorg voort te zetten. 'Ik wilde werken in een omgeving waar de mens centraal staat en waar je écht iets kunt betekenen.'
Werkend leren bij Philadelphia
In februari 2024 begon Marleen als BBL’er bij Philadelphia, waar ze werken en leren combineert. Zo werkt ze op één van de locaties van Philadelphia en volgt ze ondertussen de opleiding tot maatschappelijk begeleider. 'Het voelde meteen als thuiskomen,' vertelt ze. 'Zowel in wat ik leer als wat ik in de praktijk doe. Eindelijk doe ik iets waar ik voldoening uit haal. Hier draait het om de menselijke kant en dat is precies wat ik zocht.' Wat Marleen vooral raakt, is hoe bewoners vaak onderschat worden. 'Er wordt snel gezegd: "Dat kunnen ze niet," maar als je ze de kans geeft, blijkt dat ze zoveel meer kunnen dan mensen in eerste instantie denken.'
Voor haar is het belangrijk dat bewoners zelf de regie houden over hun leven. Fedor vult aan: 'Bij deze zorg moet je beseffen dat het iets heel langdurigs is. Mensen komen hier wonen en blijven vaak hun hele leven. Het is aan de begeleiders om ervoor te zorgen dat we zo normaal mogelijk kunnen leven, een leven zoals wij dat willen.'
Kijken naar de mens achter de 'cliënt'
Marleen benadrukt het belang van kijken naar de mens achter de beperking. 'Je weet nooit waar iemand vandaan komt. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en verdient het om gehoord te worden.' Ze is trots op Fedor, die zegt: 'Als ik niet zo eigenwijs was geweest, had ik die gastlessen niet gegeven. Ik werk nu 32 uur bij Philadelphia met een vast contract. Je kunt veel bereiken als je mondig bent en voor je eigen belangen durft op te komen.' Dit is precies waar Marleen haar steentje aan wil bijdragen. 'Je moet altijd kijken naar de mens, niet alleen naar de beperking. Iedereen heeft eigen talenten en dromen. Het is onze taak als begeleiders om die dromen mede mogelijk te maken.'